خدایا! متبرکم گردان تا عشق
ورزیدن و خندیدن را بیاموزم و به همه عشق بورزم، حتی کسانی که مرا دوست
ندارند، درکم نمی کنند، به من آسیب رسانده اند، از
من بد گفته اند، باشند که در همه شرایط و موفقیتهای زندگی بخندم
و بدانم که بر هر چه روی می دهد رحمت تو
نهفته است.
معبودا
دلم اگر رخوت زمستان را پشت سر گذاشت ،
سجاده ی تضرع بر آستان تو خواهم گسترد
_ و چشم در چشم آینه ی عمر تباه شده ام _
بهار را سراسر خواهم بارید
تا شاید شقایق زار سینه ام جوانه عشق برویاند